Na anderhalf jaar corona zijn we toe aan een intensieve sportzomer. Met de Tour de France, het Europees kampioenschap voetballen en de Olympische Spelen vallen we met onze neus in de boter. Maar in plaats van een beetje enthousiast te zijn, raken we op twitter niet uitgepraat over Nederland als #kutland. Dit in navolging van onze nationale troetelchagrijn Johan Derksen.

In deze periode worden ook veel nieuwkomers genaturaliseerd. De grote instroom van mensen uit Syrië en Eritrea was in 2015. De meesten verkregen een klein jaar later een tijdelijke verblijfsvergunning en nu - zes jaar later - krijgen zij de Nederlandse nationaliteit.

Hoe leuk zou het zijn als deze nieuwkomers bij de Olympische Spelen in groten getale enthousiast zijn voor wielrenster Annemiek van Vleuten, hardloopster Sifan Hassan en ons nationale hockeyteam vrouwen (met een traan voor het herenteam). Stel je voor dat met een nog onwennig maar warm gevoel het ‘Nederland oh Nederland’ van André Hazes wordt ingezet!

Aan enthousiasme ontbreekt het niet. Veel nieuwkomers begonnen zes jaar geleden met hoop en verwachting aan een nieuw leven in Nederland. Ze waarderen de gastvrijheid, zien hoe mooi en bijzonder Nederland is en willen daar graag deel van uitmaken.

Toch is het niet zo’n realistisch beeld om al die nieuwkomers met omhoog gestoken Nederlandse vlaggetjes op de tribune of langs de kant van de weg te zien staan. Niet iedereen houdt immers van sport.  

En is er meer. Het traject van inburgering richt zich vooral op het leren van de Nederlandse taal en tot het praktische kennis over Nederland. Wat doe je als je ziek bent? En wat als je last hebt van de buren? Dat soort kennis. Van overheidswege een beetje liefde bijbrengen voor onze samenleving zit er niet in.

Misschien is dat ook niet de taak van de overheid en is dat meer iets dat wij samen als buren, burgers en stadsgenoten kunnen oppakken. We hebben Rembrandt en Van Gogh, de Deltawerken en de grootste haven van Europa, stolpboerderijen en moderne architectuur, Abdelkader Benali en Annie M.G. Schmidt. Genoeg om over te vertellen.

Het gaat trouwens niet alleen om cultuur, maar ook om onze natuur. Een dichter uit Syrië zei me eens dat de wereld om hem heen grijs is, zolang hij de woorden niet kent om deze te beschrijven. Woorden voor koolmees en merel, voor paardenbloem en vergeet-me-nietje, voor heide en polder.

Door het inburgeringstraject te beperken tot wat functioneel is, onthouden we aan nieuwkomers dat zij van hun nieuwe land kunnen gaan houden. Daarom bij deze graag een tip aan rechtspopulisten: het is een slecht idee om je terug te trekken in je Forumland. Als je de Nederlandse cultuur wilt behouden, ga dan niet sippen over een #kutland, maar draag deze uit. Veel nieuwkomers vinden Nederland na zes jaar ervaring nog steeds een fantastisch land!

Ik hoop dat we over drie jaar niet alleen een nieuwe medailleregen tegemoet gaan, maar ook heel veel wapperende vlaggetjes in de straten zullen zien.


terug naar overzicht

Recente items