Vredessoep

Tijdens de Vredesweek hebben we voor het tweede jaar een Vredessoep georganiseerd. Met de aanwezigen hebben we een gesprek gevoerd over wat vrede voor ons betekent. Wereldvrede, vrede in onze directe omgeving en innerlijke vrede. We hebben ook gesproken over of er vrede kan bestaan als we ondertussen niet goed zijn voor de aarde en het leven op aarde.

Vrede is onlosmakelijk verbonden met elkaar zien staan, ontmoeten, leren kennen en begrip hebben voor elkaar. Als een krachtige expressie van wat ontmoeting betekent, is tot slot is het onderstaande gedicht van Oriah Mountain Dreamer voorgedragen:

De uitnodiging (origineel: The invitation)

Het interesseert me niet
wat voor werk je doet.

Ik wil weten
waar je naar snakt,
en of je durft te dromen
om de diepste verlangens van je hart te ontmoeten.

Het interesseert me niet
hoe oud je bent.

Ik wil weten
of je het risico wilt nemen
om er als een dwaas uit te zien
voor liefde,
voor je droom,
voor het avontuur om het leven te leven.

Het interesseert me niet
welke planeten er
tegenover je maan staan.

Ik wil weten
of je de kern van je eigen verdriet hebt aangeraakt.
Of je bent geopend
door de teleurstellingen van het leven,
of dat je verwelkt en afgesloten bent geworden
uit angst voor nog meer pijn.

Ik wil weten of je in stilte kunt zijn met pijn,
van mij of van jou zelf,
zonder hem te veranderen om de pijn te verbergen,
of te verzachten,
of op te lossen.

Ik wil weten
of je kunt zijn met vreugde
van mij of van jou zelf,
of je kan dansen met wildheid
en je kan laten vullen met extase,
van je vingertoppen tot aan je tenen,
zonder ons te waarschuwen,
om voorzichtig te zijn,
om realistisch te zijn,
om te denken aan de beperkingen
van het mens-zijn.

Het maakt me niet uit
of het verhaal wat je me vertelt
waar is.

Ik wil weten of je
een ander teleur kunt stellen
om trouw aan jezelf te zijn.
Of je de beschuldiging van verraad
kunt verdragen,
en niet je eigen ziel verraadt,
of je ontrouw kunt zijn,
en daarom betrouwbaar.

Ik wil weten of je schoonheid kunt herkennen,
ook als die er niet mooi uit ziet
iedere dag.
En of je je eigen leven kunt “voeden”
vanuit diens aanwezigheid.

Ik wil weten
of je kunt leven met mislukkingen,
de jouwe en de mijne,
en dan nog steeds aan de rand van het meer kunt staan
en “Ja” schreeuwen
naar de zilveren gloed van de volle maan.

Het maakt me niet uit
om te weten waar je woont,
of hoeveel geld je hebt.

Ik wil weten of je overeind kunt komen
na een nacht van rouw en wanhoop,
vermoeid en tot op het bot gekrenkt,
en doen wat er gedaan moet worden
om de kinderen te voeden.

Het interesseert me niet
wie je kent,
of hoe je hier terecht bent gekomen.

Ik wil weten of je zult staan
met mij
in het midden van het vuur
en niet terugschrikt.

Het interesseert me niet
waar of wat of bij wie
je hebt gestudeerd.

Ik wil weten
wat je overeind houdt
van binnen uit,
als al het andere wegvalt.

Ik wil weten
of je alleen kunt zijn
met jezelf,
en of je werkelijk houdt
van je eigen gezelschap
in de lege momenten.

Oriah Mountain Dreamer